Tytus Andronikus – wybitny rzymski dowódca wraca jako zwycięzca do domu z długiej wojny z Gotami, podczas której spośród jego synów przeżyło jedynie czterech. Lucjusz – jego najstarszy syn – przypomina Tytusowi, że elementem obchodów zwycięstwa jest złożenie w ofierze jeńca. Tytus wybiera najstarszego syna Tamory – królowej Gotów, którego sprowadził do Rzymu wraz z dwoma jej pozostałymi synami oraz z Maurem Aaronem. Pomimo błagań Tamory o litość dla syna, Tytus dokonuje rytualnej ofiary. Nie kieruje się okrucieństwem, lecz wiernością wobec starożytnego rytuału. Tamora - wyniesiona do władzy dzięki miłości zepsutego i skorumpowanego cesarza Saturninusa - oraz dwaj jej synowie: Chiron i Demetriusz dokonują okrutnej zemsty na Lavinii – jedynej córce Tytusa. Tak zaczyna się opowieść o podwójnej zemście – najpierw Tamory, potem Tytusa - która przekształca ukochany przez Tytusa Rzym w klatkę z dzikimi zwierzętami, a samego Tytusa w mordercę splamionego krwią własnych dzieci i dzieci Tamory.